“Je moet een zorgprofessional vinden die voor jou knokt en waar je vertrouwen in hebt”

“Ik ben altijd op zoek geweest naar triggers voor mijn migraine, maar ik rook niet, ik drink niet en ik eet geen kaas. Dat zijn vaak triggers waar mensen hun klachten aan kunnen linken. Ik heb daarnaast ook een vrij regelmatig leven.” De enige link die Patricia wél kon leggen, waren hormonen. Ze vertelt: “Als ik bomvol hormonen zit, krijg ik altijd veel migraine. Dat was bijvoorbeeld ook tijdens mijn zwangerschap.” Anderhalf jaar geleden werden Patricia’s migraineaanvallen ineens nog erger. “Ik had acht tot twaalf aanvallen per maand. Ik riep dat ik in de overgang of perimenopauze zat, maar ik werd niet geloofd, omdat ik nog maar 47 ben. Het voelde zo vervelend om niet te worden geloofd, maar ik ken mijn lijf inmiddels goed genoeg om te weten dat er iets aan de hand was.”

Snel terecht bij DC Klinieken

Patricia besloot terug te gaan naar de huisarts. “Ik ben overal al geweest, zoals bij de fysiotherapeut en de osteopaat. Iedere keer word je toch een beetje van het kastje naar de muur gestuurd. Ik werd ergens op de wachtlijst gezet waar ik elf maanden moest wachten, maar dat vond ik te lang. Bij DC Klinieken kon ik gelukkig veel sneller terecht. De arts bij DC Klinieken heeft eerst uitgesloten dat er iets ernstigs in mijn hoofd zat. Dat heeft me heel erg gerustgesteld”, vertelt Patricia. Uiteindelijk wordt door meerdere zorgverleners de diagnose chronische migraine gesteld, met de overgang als één van de hoofdtriggers op dit moment. “Dat voelde voor mij als een hele fijne bevestiging”, aldus Patricia.

Afhankelijk van pijnmedicatie

Samen met haar hoofdpijnverpleegkundige is Patricia vervolgens naar haar medicatie gaan kijken. “Ik slikte dagelijks veel pijnmedicatie. Ik durf het bijna niet meer hardop te zeggen, maar dat ging echt om acht stuks per dag. Zo probeerde ik staande te blijven en te functioneren. Dat besef kwam pas toen ik hardop uitsprak hoeveel ik slikte. Als je het letterlijk op papier ziet staan, dan schrik je wel.”

Patricia moest daarom drie maanden afkicken van haar medicatie. Dat was een zwaar proces waar ze met behulp van de hoofdpijnverpleegkundige doorheen kwam. “Je moet de dagen doorkomen zonder iets te mogen pakken. Ik werd letterlijk gek en heb haar toen huilend gebeld. Ik zei: ‘dit ga ik niet halen, hoe gaan we dit doen?’. Na wat aanpassingen is Patricia toch de eerste maand doorgekomen. “Ik was echt super trots. Uiteindelijk heb ik het drie maanden volgehouden. Nu slik ik al met al minder medicatie. Er is dus zeker resultaat.”

Fijn contact met de hoofdpijnverpleegkundige

“De hoofdpijnverpleegkundige en ik zijn samen verder gaan zoeken naar een nieuwe behandeling. Door de bijwerkingen stond ik er terughoudend tegenover.” Toch besloot Patricia het te proberen en met voorzichtig succes. “Mijn migraineaanvallen lijken minder te worden en mijn hoofdpijn voelt ook lichter aan. Ik ben heel blij dat de hoofdpijnverpleegkundige met mij meedenkt in de mogelijkheden. Ik heb met haar hele fijne gesprekken. Je moet iemand vinden die voor jou knokt en waar je vertrouwen in hebt. Dat vind ik ook zo fijn aan mijn hoofdpijnverpleegkundige: dat je een contactpersoon hebt waarmee de lijntjes kort zijn en waar je een band mee opbouwt. Ondertussen ben ik al tien stappen verder gekomen.”

Geloof in je eigen gevoel

“Vertrouw altijd op je eigen gevoel en blijf in gesprek gaan met je zorgverlener”, is de boodschap die Patricia graag aan anderen in een vergelijkbare situatie wilt meegeven. “Er zijn vaak meer mogelijkheden dan je denkt. Het blijft een zoektocht. Gun jezelf ook de tijd om die zoektocht aan te gaan.” Patricia hoopt dat er in de toekomst meer aandacht komt voor de rol van hormonen bij vrouwen. “Het zou zo mooi zijn als er wat meer bekendheid en bewustwording rondom de rol van hormonen komt. En dat er in de toekomst meer multidisciplinair gekeken gaat worden. Ik ben echt van mening dat alles met elkaar in verbinding staat.”