Jarenlang leefde Lotte met ernstige fysieke klachten. Heftige migraine, zenuwpijn en uitvalsverschijnselen zetten haar leven totaal onder druk. Totdat ze bij DC Klinieken in aanraking kwam met de stressorengroepsbehandeling. Aanvankelijk stond ze er sceptisch in, ze had immers al zoveel geprobeerd. Toch besloot ze de stap te wagen. De behandeling bleek het keerpunt te zijn wat haar leven compleet veranderde.
Toen Lotte zes jaar was kreeg ze haar eerste migraineaanval: “Toen ik zeven was ging ik voor het eerst naar de neuroloog, ik heb vanaf toen allerlei dingen geprobeerd zoals medicatie en fysiotherapie. Het heeft mijn leven heel erg beïnvloed.” Ondanks de klachten probeerde Lotte haar leven te leiden. Ze kreeg een gezin, maar deze kwam uiteindelijk ook onder druk te staan. “Ik ontwikkelde zenuwpijn en de klachten namen mijn hele lichaam over. In 2018 kreeg ik zelfs uitvalsverschijnselen, omdat ik zo overbelast was. Ik moest toen drie maanden revalideren in een revalidatiecentrum. Daar ben ik wel redelijk opgeknapt met behulp van medicatie, maar het was niet voldoende. Het dempte alleen de symptomen.”
‘Ik voelde me niet meer te veel’
Vanbinnen voelde Lotte dat er niet veel veranderd was en dat haar lichaam nog steeds wankel was: “Ik ben zo een aantal jaar blijven kwakkelen. De migraine was op een gegeven moment zo erg dat ik niet meer wist hoe ik verder moest. De neuroloog in het ziekenhuis wees me toen door naar DC Klinieken.” Hier mocht Lotte nieuwe medicatie proberen. Dit werkte heel goed tegen de migraine, maar gaf wel veel bijwerkingen. “Het bleef een zoektocht, maar ik voelde me voor het eerst in mijn leven wel echt serieus genomen door de neuroloog. Ik kon vragen stellen en ik voelde me niet meer te veel.” Helaas liep Lotte een tijd later een ernstige bacterie op en moest ze stoppen met al haar medicatie omdat dit te zwaar was voor haar lichaam. “Dat gaf een gevoel van wanhoop. Ik wist niet meer hoe ik verder moest.”
“Ik besefte dat ik altijd aan het strijden was naar beter en niet in vrede kon zijn met wat er eigenlijk was”
Stressorengroepsbehandeling
“Ik heb mijn wanhoop besproken met de neuroloog. Zij was heel medelevend en wees me op de stressorengroepsbehandeling. Zij vertelde dat je daar leert over hoe je kunt omgaan met de pijn, wat je zelf kunt doen en dat je met lotgenoten in gesprek komt.” Meteen enthousiast was Lotte nog niet: “Dat is niets voor mij, dacht ik. Ik had al met veel psychologen gesproken en allerlei therapieën gehad. Maar de neuroloog zei: ‘je hebt ook niets te verliezen’. Ik ben het toen maar gewoon gaan proberen.”
Uiteindelijk is juist dát hetgeen geweest wat het leven van Lotte totaal veranderde. “Dat was zeker niet na de eerste sessie. Ik vond alles stom. Maar toen ik naar huis reed had zoveel mij aangeraakt. De psycholoog doorzag mijn patronen en wist hier direct doorheen te kijken en dit eerlijk tegen mij te zeggen. Ik had iemand nodig die me op de zere plekken raakte.”
De wereld van Lotte stond op zijn kop: “In andere therapieën moet je altijd aan van alles werken. Hier moest ik alleen weer mezelf zijn. Ik hoefde eindelijk niet meer de strijd aan te gaan. Ik besefte dat ik altijd aan het strijden was naar beter en niet in vrede kon zijn met wat er eigenlijk was. Dat heb ik heel erg mogen leren daar.”
“Ik wil van de daken schreeuwen voor iedereen die de wanhoop nabij is dat er een andere weg is”
Anders in het leven
“We willen graag constant controle hebben op ons leven, maar de realiteit is dat er ook dingen gebeuren in het leven waar je dat niet hebt. Het gaat erom hoe je daarin meebeweegt, wetende dat het weer voorbij gaat. Ik heb geleerd minder mezelf te identificeren met wat er gebeurt. Ik probeerde controle te hebben op de pijn: hoe zorg ik dat ik zo min mogelijk pijn heb? Maar juist dat ging me tegenwerken. Nu kan ik de situatie veel meer omarmen.”
Lotte ging niet de stressorengroep in met het idee dat haar pijnklachten zouden verminderen: “Die hoop had ik niet. Fysiek gezien gebeurde er ook weinig, maar mentaal gebeurde er heel veel. Ik werd gelukkiger en rustiger. Dat vind ik echt het mooiste cadeau dat ik heb mogen ervaren, want daardoor weet ik dat het niet uitmaakt in welke omstandigheden je zit. Het gaat erom hoe je ermee omgaat.”
Tegen haar verwachting in begon Lotte steeds meer op te knappen en werd de pijn minder. “Ik kon eerst niet meer wandelen, niet te lang zitten en geen leuke dingen meer doen. Ik merkte dat ik dat steeds meer kon. Als je kijkt naar hoe het nu met mij gaat, dan ben ik voor 80% van mijn klachten af. Ik heb van de zomer zelfs kunnen hiken.”
Ervaringsdeskundige
“Ik wil laten zien dat er hoop is en dat het echt anders kan voor iedereen. Je omstandigheden maken niet uit. Het gaat om je binnenwereld, dat is de kern.” Daarom gaat Lotte nu regelmatig naar de stressorengroep om als ervaringsdeskundige haar verhaal te delen. “Je moet klaar zijn met de manier waarop je nu leeft en je moet zelf bereid zijn om het anders te durven doen. Een ander kan het niet voor je doen.”